سی حق برادران مؤمن بر همدیگر

اول: اگر گناهى در حق او از برادر مؤمن سر زند، یا تقصیرى از او صادر شود از اوبگذرد.

دوم: اگر غریب باشد دلدارى او كند و با او مهربانى نماید.

سوم: چنانچه بر عیبى از او واقف باشد بپوشاند.

چهارم: اگر لغزشى از او به وجود آید چشم از او بپوشاند.

پنجم: اگر عذر خواهى نماید عذر او را بپذیرد.

ششم: اگر كسى غیبت‏برادر مؤمنى را كند او را منع نماید.

هفتم: آنچه خیر او را بداند به او برساند و پند و نصیحت از او باز نگیرد.

هشتم: دوستى او را محافظت كند و شرایط دوستى را به جا آورد.

نهم: حقوق او را منظور داشته باشد.

دهم: اگر مریض باشد او را عیادت كند.

یازدهم: به جنازه او حاضر شود.

دوازدهم: هر وقت او را بخواند اجابت كند.

سیزدهم: اگر هدیه‏اى از براى او فرستد قبول كند.

چهاردهم: اگر با او نیكى كند مكافات كند.

پانزدهم: اگر نعمتى از او برسد شكر آن را به جا آورد.

شانزدهم: یارى او را نماید.

هفدهم: ناموس و عرض او را در اهلش محافظت كند.

هیجدهم: حاجت او را بر آورد.

نوزدهم: آنچه از او سئوال نماید رد ننماید.

بیستم: اگر عطسه كند تحیت او نماید.

بیست و یكم: گمشده او را راه نمائى كند.

بیست و دوم: سلام او را جواب گوید.

بیست و سوم: با او به گفتار نیك تكلم نماید.

بیست و چهارم: نعمتهاى او را نیكو شمارد.

بیست و پنجم: قسمهاى او را تصدیق كند.

بیست و ششم: با او دوستى كند و از دشمنى او احتراز كند.

بیست و هفتم: او را یارى كند، خواه ظالم باشد یا مظلوم، و یارى او در وقت ظالم‏بودن این است كه او را از ظلم ممانعت كند و در وقت مظلوم بودن، آنكه او را اعانت‏كند.

بیست و هشتم: او را تسلیم دشمن نكند و خوار نگرداند او را به تنها گذاردنش.

بیست و نهم: از براى او دوست داشته باشد آنچه را از براى خود دوست داشته باشداز نیكیها.

سی ام: و از براى او مكروه شمارد آنچه از براى خود مكروه مى‏شمارد از بدیها.